بروزرسانی در تاریخ 1400.04.20
ضرب و جرح به جنایاتی گفته میشود که علیه تمامیت جسمانی اشخاص وارد میشود.
ضرب در لغت به معني «زدن» است و از حيث حقوقي به صدماتي گفته مي شود كه
وارد كردن آن ها موجب از هم گسيختگي ظاهري نسوج و جاري شدن خون از بدن نمي شود.
از اين رو تورم، كبودي، پيچ خوردن مفاصل بدون شكستگي، خون مردگي و …. ، از مصاديق ضرب هستند.
ایراد ضرب در صورت ایجاد کبودی دیه دارد.
جرح در لغت به معني زخم زدن بوده و به آسيب هايي گفته مي شود كه موجب از هم گسيختگي بافت ها شده
و با خونريزي ظاهري و بيروني همراه باشد مانند خراشيدگي، بريدگي يا پارگي دست.
گاه ممكن است اين از هم گسيختگي همراه با شكستگي باشد بنابراين قطع عضو، سوختگي، شكستگي و
بريدگي و امثال آن از انواع جرح محسوب خواهند شد.
قطع عضو و يا جرح اگر عمدي باشد موجب قصاص است.
طبق ماده 614 قانون قانون مجازات اسلامی هر كس عمداً به ديگري جرح يا ضربي وارد آورد
كه موجب نقصان يا شكستن يا از كار افتادن عضوي از اعضاء يا منتهي به مرض دايمي
يا فقدان يا نقص يكي از حواس يا منافع يا زوال عقل مجني عليه گردد در مواردي كه قصاص امكان نداشته باشد
چنانچه اقدام وي موجب اخلال در نظم و صيانت و امنيت جامعه يا بيم تجري مرتكب با ديگران گردد
به دو تا پنج سال حبس محكوم خواهد شد و درصورت درخواست مجني عليه مرتكب به پرداخت ديه نيز محكوم خواهد شد.
عمدی یا غیر عمدی بودن ضرب و جرح از عوامل تاثیر گذار در مجازات می باشد.
همچنین با توجه به وجود شاکی خصوصی چنانچه مشتکی عنه رضای شاکی را جلب نماید خود نیز مشمول تخفیف مجازات می باشد.
در صورتی که جراحت وارده منتهی به ضایعات نشود و آلت جرح اسلحه یا چاقو و امثال آن باشد مرتکب به سه ماه تا یک سال حبس محکوم خواهد شد.