کلاهبرداری عبارت است از وادار کردن دیگری بر تسلیم اموال اعم از منقول و غیر منقول به
واسطه حیله وتقلبی که توسط فاعل انجام می گیرد و مجنی علیه تحت تاثیر آن قرار می گیرد و
تعریف قانونگذار از کلاهبرداری عبارت است از توسل به وسایل
متقلبانه و بردن مال غیر وجه افتراق کلاهبرداری
و سرقت در این است که بردن اموال منقول یا غیرمنقول در جرم
کلاهبرداری با رضایت مالک است ولی در سرقت بردن اموال بدون رضایت مالک است.
جرم کلاهبرداری جزء جرائمی است که شروع به آن نیز جرم مستقل شناخته می شود و
این مسئله در قسمت اخیر ماده ۶۴۱ قانون مجازات بیان گردیده و
تعریف قانونی آن عبارت است از توسل به وسایل متقلبانه برای بردن مال غیر مثالی که می توان به آن اشاره کرد :
اینکه شخصی از وسیله متقلبانه کارت نیروی انتظامی استفاده می کند ولی در حین اجرای عملیات دستگیر می شود
و جعلی بودن کارت محرز میشود، در این صوت هرچند شرط بردن مال و اضرار به دیگران تحقق پیدا نکرده است
اما عمل شخص از دیدگاه قانون جرم است و مجازات مستقلی دارد.
